Miód wielokwiatowy.

 

W zależności od terminu zbioru miód wielokwiatowy może mieć różną barwę, od jasnokremowej do herba­cianej. Po skrystalizowaniu zmienia nieco zabarwienie na jasnoszare lub jasnobrązowe. Zapach miodu wielo­kwiatowego jest zazwyczaj silny, przypominający zapach wosku. W smaku jest bardzo zróżnicowany, zależnie od składu nektaru, na ogół jednak jest łagodny, słodki. Niekiedy dominuje smak określonego nektaru, na przy­kład lipy, gryki czy akacji. Miód z wiosennych roślin w sta­nie płynnym jest jasny, ma przyjemny delikatny zapach kwiatowy i łagodny smak. Natomiast miód pochodzący z nektaru kwiatów letnich jest znacznie ciemniejszy oraz odznacza się zdecydowanym smakiem i zapachem.

Miód wielokwiatowy pod względem składu chemicz­nego cechuje duża różnorodność. Decyduje o tym nektar kwiatowy pochodzący z wielu roślin miododajnych. Po­dobnie jak w innych odmianach miodu, podstawą jego właściwości odżywczych i leczniczych są cukry proste, glukoza i fruktoza. Szczególnie dużą zawartością cukrów prostych odznacza się miód wielokwiatowy z kwiatów wiosennych. Natomiast miody pochodzące z pełni lata i jesienne są bogatsze w enzymy, biopierwiastki i związki o działaniu przeciwdrobnoustrojowym. Według Curyło ba­dane próbki miodu wielokwiatowego zawierają od 1,5 do 10 pg/100 g beta-karotenu (prowitaminy A). Poza tym okazało się, że omawiany produkt odznacza się dużą zawartością krzemu, pierwiastka niezbędnego do prawid­łowego funkcjonowania układu krwionośnego, a także do odnowy skóry, włosów i kości.

W badaniach nad kwasowością Rybak-Chmielewska stwierdziła w 1000 g miodu wielokwiatowego średnio po­nad 30 mval wolnych kwasów. Według Wojtackiego częstą domieszkę miodów wielokwiatowych stanowi spadź z drzew iglastych, nadając im specyficzny smak i aromat. Miód ten zawiera ponadto niewielkie ilości wosku i pyłku kwiatowego.

Aktywność antybiotyczna miodu wielokwiatowego jest dość niska, świadczą o tym wartości inhibinowe uzyskane w badaniach różnych próbek tego miodu. Według danych Rychlik i Doleżalowej przebadane próbki miodu wielo­kwiatowego odznaczały się słabym działaniem wobec gronkowców Staphylococcus aureus (średnia wartość in­hibinowa 2,1), jak i wobec pałeczek Escherichia coli (średnia wartość inhibinowa 1,2). Badania przeprowad­zone w Oddziale Pszczelnictwa w Puławach oraz własne badania także wskazują na niską aktywność inhibinową próbek miodu wiosennego i średnią aktywność dla próbek pochodzących z miesięcy letnich (wartości inhibinowe kształtowały się w granicach 0-3).

Przechowywanie próbek miodu wielokwiatowego (Od­dział Pszczelnictwa w Puławach) przez 4 miesiące w tem­peraturze około 4°C bez dostępu światła, jak również ogrzewanie ich przez 15 minut w temperaturze 65°C, powodowało nieznaczny spadek aktywności antybiotycz­nej. Dopiero ogrzewanie próbek w temperaturze 80°C przez 15 minut pozbawiało miód całkowicie jego właści­wości antybiotycznych

Zastosowanie miodu wielokwiatowego w profilaktyce i lecznictwie 

Na pierwszym miejscu wymienić należy zastosowa­nie miodu wielokwiatowego w chorobach alergicznych dróg oddechowych, jak astma oskrzelowa atopowa (aler­genna) lub katar sienny, zwany inaczej pyłkowicą lub alergicznym nieżytem nosa. Zdaniem autorów ame­rykańskich (Jarvis, Peterson) skuteczność miodu wielo­kwiatowego w łagodzeniu objawów alergii wyjaśnić można obecnością ziaren pyłku kwiatowego, jak również cząsteczek kurzu, pochodzących z terenów pozyskiwania miodu. Stanowią one swoiste antygeny, wytwarzające u pacjenta leczonego miodem przeciwciała. Dlatego przed przystąpieniem do terapii bardzo istotne jest dokładne określenie dawkowania tego produktu. Najkorzystniej­sze działanie wykazuje miód niepoddany zabiegom wi­rowania i filtrowania, pochodzący z rejonu zamieszkania chorego, z odległości nieprzekraczającej 10 km. Kurację leczniczą rozpoczyna się od jednej łyżeczki od herbaty miodu rano (około 7,5 g) i zwiększa codziennie do daw­ki maksymalnej, wynoszącej 15łyżek stołowych dziennie (około 300 g). Następnie stopniowo zmniejsza się ilość przyjmowanego miodu, aż do dawki początkowej. W ten sposób uzyskuje się znaczne złagodzenie, a niekiedy całkowite ustąpienie objawów chorobowych. Autorzy wykorzystujący w praktyce ten sposób leczenia u chorych na katar sienny, uzyskali w 90% przypadków poprawę lub wyleczenie z tego schorzenia.

Kurację miodową można stosować również zapo­biegawczo, przyjmując mniej więcej na miesiąc przed terminem pylenia roślin po 2łyżeczki miodu, 2-3 razy w ty­godniu. Dobre efekty daje także żucie przez około 15 min. kęsów miodu plastrowego, kilka razy dziennie w ciągu dwóch tygodni.

Miód wielokwiatowy, zwłaszcza pozyskiwany z pożyt­ków wiosennych, z uwagi na wysoką zawartość cukrów prostych (glukozy i fruktozy), wykorzystywany jest szero­ko jako środek zarówno leczniczy jak i zapobiegawczy. Składniki te, dzięki łatwej przyswajalności przez organizm, stanowią cenne źródło energii dla mięśnia sercowego w chorobach serca i naczyń, a także wspomagają wątrobę w jej funkcji detoksykacyjnej w przebiegu chorób wątro­by, woreczka żółciowego i innych.

Ze względu na łagodny smak miód wielokwiatowy polecany jest szczególnie dla dzieci. Miód pochodzący z kwiatów letnich, ze względu na silniejsze właściwości in­hibinowe, znajduje przede wszystkim zastosowanie w za­pobieganiu i leczeniu grypy i chorób z przeziębienia, jak również chorób dolnych dróg oddechowych.

Należy dodać, że miód wielokwiatowy, niezależnie od terminu zbioru, jest najczęściej spożywaną odmianą. Ze względu na duże walory odżywcze i smakowe zaleca się go do codziennego spożywania, zarówno przez dzieci, jak i dorosłych. Stanowi on także cenny produkt odżywczy i odnawiający w stanach wyczerpania fizycznego i psy­chicznego organizmu.

Źródło: PSZCZELARSTWO 9/2001.