Miód akacjowy
pozyskiwany jest w okresie kwitnienia robinii akacjowej (Robinia pseudoacacia L.), zwanej też robinią, fałszywą akacją lub grochodrzewem. Roślina ta, nazywana też przez pszczelarzy białą, akacją lub białą lipą, stanowi doskonały pożytek miododajny dla pszczół. W stanie plynnym miód akacjowy ma barwę jasnosłomkową do zielonkawej. Niekiedy może być nawet bezbarwny, w związku z czym uważany jest za najjaśniejszy ze wszystkich miodów. Po skrystalizowaniu przyjmuje zabarwienie od białego do kremowo żółtawego. Pod względem konsystencji i barwy przypomina syrop z cukru buraczanego. Z uwagi na wysoką zawartość cukru owocowego fruktozy pozostaje w stanie płynnym przez długi okres i bardzo wolno krystalizuje. Odznacza się delikatnym, subtelnym, lekko mdłym aromatem, harmonizującym z kwiatami akacji. W smaku jest słodki, delikatny i lekko kwaskowaty. Ma opinię najsłodszego wśród wszystkich miodów. Spośród cukrów zawiera najwięcej fruktozy. Według jednego z autorów stosunek fruktozy do glukozy może wynosić od 104,5:100 do 131,7:100. Dojrzały miód akacjowy charakteryzuje się wyższą zawartością sacharozy niż inne miody nektarowe 7-10%). Z tego względu Polska Norma ogranicza jej zawartość, łącznie z dwucukrem melecytozą, do 11%. Należy dodać, że stężenie sacharozy obniża się powoli w trakcie przechowywania. Miód akacjowy, podobnie jak kwiaty akacji, zawiera flawonoidy (robininę i akacetynę), olejek eteryczny, w skład którego wchodzą m.in. linalol, farnezol, piperonal (zwany też heliotropiną), kwas syryngowy i śluzy. Typowa dla miodu akacjowego jest bardzo niska zawartość związków mineralnych.
Miód akacjowy odznacza się niską aktywnością antybiotyczną. Z badań Rychlik i Doleżalowej oraz badań przeprowadzonych w Oddziale Pszczelnictwa w Puławach wynika, że wartości inhibinowe dla próbek miodu akacjowego mieszczą się w granicach 0-3. Badania własne potwierdzają niską aktywność przeciwbakteryjną krajowego miodu akacjowego wobec testowych szczepów drobnoustrojów.
Miód akacjowy ma walory charakterystyczne dla miodów jasnych wiosennych. Jako produkt szczególnie bogaty w cukry proste, łatwo i szybko przyswajalne przez organizm, jest przede wszystkim cenną odżywka regeneracyjną w stanach zmęczenia fizycznego i umysłowego. Ze względu na delikatny smak i aromat oraz
odpowiednią konsystencję jest popularnym środkiem słodzącym do wielu potraw, napojów, a zwłaszcza do deserów. Jest szczególnie lubiany przez dzieci, dlatego poleca się go w miejsce cukru do słodzenia posiłków przeznaczonych zarówno dla dzieci starszych jak i niemowląt.
Miód akacjowy należy do miodów bogatych we fruktozę, zwaną cukrem owocowym, stąd jego przydatność dla chorych z lekkimi (nie insulinowymi) postaciami cukrzycy. Osobom tym poleca się eliminowanie z diety cukru buraczanego, czyli sacharozy, i zastępowanie go miodem. W schorzeniach przewodu pokarmowego takich, jak: zaburzenia trawienne, stany skurczowe i zapalne żołądka i jelit, nadmierne wydzielanie soku żołądkowego itp., wskazane jest stosowanie miodu akacjowego. Ponadto ma zastosowanie pomocnicze w leczeniu choroby wrzodowej żołądka i dwunastnicy, gdzie przyspiesza odnowę błony śluzowej, zwiększając wydzielanie śluzu i polepszając ziarninowanie, a także poprawiając motorykę tych narządów.
Miód akacjowy jest ceniony również jako środek wspomagający leczenie schorzeń nerek i układu moczowego, dzięki niewielkiej zawartości biopierwiastków i aminokwasów. Zalecany jest także w chorobach z przeziębienia, a zwłaszcza w towarzyszących im stanach zapalnych górnych dróg oddechowych. Według niektórych autorów miód akacjowy wykazuje szczególną aktywność antybiotyczną wobec bakterii Gram-dodatnich, między innymi gronkowców, paciorkowców, a więc działa niszcząco na drobnoustroje wywołujące te schorzenia. Również przy kaszlu zaleca się przyjmowanie dużych ilości miodu akacjowego. Jeden z autorów poleca do tego celu miód rozpuszczony w naparze z kwiatu malwy w proporcji 50 g miodu na 250 ml naparu.
Liczne doniesienia wskazują na uspokajające i ogólnie wzmacniające właściwości miodu akacjowego. Stąd poleca się go przy bezsenności, a także w celu złagodzenia objawów zmęczenia, znużenia i wyczerpania organizmu.
Podobnie, jak inne odmiany miodu, można go stosować w chorobach skóry. Przykładanie miodu akacjowego na rany powoduje ustępowanie zakażenia wywołanego przez ropotwórcze drobnoustroje tlenowe (gronkowce, paciorkowce) i beztlenowe (laseczki zgorzeli gazowej).
Źródło
PSZCZELARSTWO 5/2001
Mgr Elżbieta Hołderna-Kędzia
Instytut Roślin i Przetworów Zielarskich
w Poznaniu