Miód akacjowy

pozyskiwany jest w okresie kwitnie­nia robinii akacjowej (Robinia pseudoacacia L.), zwanej też robinią, fałszywą akacją lub grochodrzewem. Rośli­na ta, nazywana też przez pszczelarzy białą, akacją lub białą lipą, stanowi doskonały pożytek miododajny dla pszczół.  W stanie plynnym miód akacjowy ma barwę jasno­słomkową do zielonkawej. Niekiedy może być nawet bezbarwny, w związku z czym uważany jest za najjaś­niejszy ze wszystkich miodów. Po skrystalizowaniu przyjmuje zabarwienie od białego do kremowo żółtawego. Pod względem konsystencji i barwy przypomina syrop z cukru buraczanego.  Z uwagi na wysoką za­wartość cukru owocowego fruktozy pozostaje w stanie płynnym przez długi okres i bardzo wolno krystalizuje. Odznacza się delikatnym, subtelnym, lekko mdłym aro­matem, harmonizującym z kwiatami akacji. W smaku jest słodki, delikatny i lekko kwaskowaty. Ma opinię najsłodszego wśród wszystkich miodów.   Spośród cukrów zawiera najwięcej fruktozy. Według jednego z autorów stosunek fruktozy do glukozy może wynosić od 104,5:100 do 131,7:100. Dojrzały miód akacjowy charakteryzuje się wyższą zawartością sa­charozy niż inne miody nektarowe 7-10%). Z tego względu Polska Norma ogranicza jej zawartość, łącznie z dwucukrem melecytozą, do 11%. Należy dodać, że stężenie sacharozy obniża się powoli w trakcie prze­chowywania. Miód akacjowy, podobnie jak kwiaty aka­cji, zawiera flawonoidy (robininę i akacetynę), olejek eteryczny, w skład którego wchodzą m.in. linalol, far­nezol, piperonal (zwany też heliotropiną), kwas syryn­gowy i śluzy. Typowa dla miodu akacjowego jest bar­dzo niska zawartość związków mineralnych.

Miód akacjowy odznacza się niską aktywnością antybiotyczną. Z badań Rychlik i Doleżalowej oraz ba­dań przeprowadzonych w Oddziale Pszczelnictwa w Puławach wynika, że wartości inhibinowe dla próbek miodu akacjowego mieszczą się w granicach 0-3. Ba­dania własne potwierdzają niską aktywność przeciwba­kteryjną krajowego miodu akacjowego wobec testowych szczepów drobnoustrojów.

Miód akacjowy ma walory charakterystyczne dla miodów jasnych wiosennych. Jako produkt szczególnie bogaty w cukry proste, łatwo i szybko przyswajalne przez organizm, jest przede wszystkim cenną odżywka regeneracyjną w stanach zmęczenia fizycznego i umy­słowego. Ze względu na delikatny smak i aromat oraz

odpowiednią konsystencję jest popularnym środkiem słodzącym do wielu potraw, napojów, a zwłaszcza do deserów. Jest szczególnie lubiany przez dzieci, dlatego poleca się go w miejsce cukru do słodzenia posiłków przeznaczonych zarówno dla dzieci starszych jak i nie­mowląt.

Miód akacjowy należy do miodów bogatych we fru­ktozę, zwaną cukrem owocowym, stąd jego przydat­ność dla chorych z lekkimi (nie insulinowymi) posta­ciami cukrzycy. Osobom tym poleca się eliminowanie z diety cukru buraczanego, czyli sacharozy, i zastępo­wanie go miodem. W schorzeniach przewodu pokarmo­wego takich, jak: zaburzenia trawienne, stany skurczo­we i zapalne żołądka i jelit, nadmierne wydzielanie soku żołądkowego itp., wskazane jest stosowanie mio­du akacjowego. Ponadto ma zastosowanie pomocnicze w leczeniu choroby wrzodowej żołądka i dwunastni­cy, gdzie przyspiesza odnowę błony śluzowej, zwię­kszając wydzielanie śluzu i polepszając ziarninowanie, a także poprawiając motorykę tych narządów.

Miód akacjowy jest ceniony również jako środek wspomagający leczenie schorzeń nerek i układu mo­czowego, dzięki niewielkiej zawartości biopierwiastków i aminokwasów. Zalecany jest także w chorobach z przeziębienia, a zwłaszcza w towarzyszących im sta­nach zapalnych górnych dróg oddechowych. We­dług niektórych autorów miód akacjowy wykazuje szczególną aktywność antybiotyczną wobec bakterii Gram-dodatnich, między innymi gronkowców, pacior­kowców, a więc działa niszcząco na drobnoustroje wy­wołujące te schorzenia. Również przy kaszlu zaleca się przyjmowanie dużych ilości miodu akacjowego. Je­den z autorów poleca do tego celu miód rozpuszczony w naparze z kwiatu malwy w proporcji 50 g miodu na 250 ml naparu.

Liczne doniesienia wskazują na uspokajające i ogólnie wzmacniające właściwości miodu akacjowe­go. Stąd poleca się go przy bezsenności, a także w celu złagodzenia objawów zmęczenia, znużenia i wy­czerpania organizmu.

Podobnie, jak inne odmiany miodu, można go sto­sować w chorobach skóry. Przykładanie miodu aka­cjowego na rany powoduje ustępowanie zakażenia wy­wołanego przez ropotwórcze drobnoustroje tlenowe (gronkowce, paciorkowce) i beztlenowe (laseczki zgo­rzeli gazowej).

 

                Źródło

PSZCZELARSTWO 5/2001
Mgr Elżbieta Hołderna-Kędzia
Instytut Roślin i Przetworów Zielarskich
w Poznaniu